mgr Justyna Kupper – jestem absolwentką kierunku logopedii ze specjalnością neurologopedyczną oraz wczesnej interwencji logopedycznej , który był realizowany na Uniwersytecie Gdańskim oraz Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Jestem certyfikowanym terapeutą miofunkcjonalnym wg metody Anity Kittel. Ukończyłam III-stopniowy kurs Stosowanej Analizy Zachowania w terapii dzieci z zaburzeniami
ze spektrum autyzmu, a także szereg szkoleń z zakresu komunikacji alternatywnej i wspomagającej
m.in. z Makatonu oraz MÓWika.
Na Wczesnym Wspomaganiu staram się prowadzić zajęcia w formie zabawy.
W swojej pracy skupiam się na funkcjach prymarnych, których usprawnianie
przekłada się z czasem na kształtowanie się prawidłowej mowy.
Terapia miofunkcjonalna (z greckiego myo – mięsień, z łacińskiego functio – czynność) skupia się
na usprawnianiu funkcji prymarnych, takich jak: oddychanie, gryzienie, żucie, czy też połykanie,
które stanowią fundament dla prawidłowego rozwoju mowy
Terapia logopedyczna to proces celowych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na zniwelowanie zakłóceń w komunikacji (od prostych wad wymowy do niemożności mówienia włącznie).
Oddziaływania te mają na celu: usuwanie zaburzeń mowy, przywracanie mowy w przypadku jej utraty,
nauczanie mowy, która się nie wykształciła, wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy, wypracowanie
odpowiedniego poziomu sprawności językowej.
Logopeda:
- przeprowadza diagnozę logopedyczną mającą na celu ocenę mowy;
- wykonuje masaże wewnętrzne i zewnętrzne w obrębie orofacjalnym w celu usprawnienia aparatu artykulacyjnego;
- kształtuje rozwój słuch fizycznego oraz fonemowego;
- rozwija system komunikacyjny dziecka – werbalny, niewerbalny;
- wprowadza komunikację wspomagającą i alternatywną.
Zajęcia logopedyczne przybierają różną formę. W zależności od możliwości i potrzeb dziecka mogą skupiać się na usprawnianiu mięśni aparatu artykulacyjnego lub też na rozbudowywaniu systemu komunikacyjnego. W pierwszym przypadku praca opiera się głównie na masażach logopedycznych. Wówczas logopeda stara się urozmaicać zajęcia przez różnego rodzaju piosenki, czy też pokazywanie podświetlanych zabawek.
Z kolei budowanie systemu komunikacyjnego zawsze wiąże się z pracą na konkretach. Rozwijanie mowy czynnej to na przykład wprowadzenie wyrazów dźwiękonaśladowczych, które odnoszą się do wszystkich zabawek/czynności. PRZYKŁAD: Bam! – rzucamy piłką, La! – idziemy po lalę, Mu!– bawimy się krową itd. Budowanie systemu komunikacyjnego to również kształtowanie mowy biernej przez stałe nazywanie
zachowań niewerbalnych dziecka. PRZYKŁAD: Ty trzymasz piłkę./ Brawo! Widzę, że się cieszysz./Ty stoisz itd.
W trakcie zajęć korzystamy z takich sprzętów jak: tunel świetlny,
BigSwitch do komunikacji, czy telewizor świetlny.